یادداشت های علی قاسمی نیک

                                                                                         بسم الله الرحمن الرحیم
روایت روز : 

روزی  امام صادق علیه السلام  یکی از اصحاب خود را به ماموریتی فرستاد
 وقتی از ماموریت امد مریض شده بود و بر بستر بود 
امام به دیدار یارشان رفتن
 در ضمن عیادت از او در مورد  ماموریت پرسید؟
گفت: من از انها بیزارم
امام:؟؟؟ چون انها هم عقیده با تو نیستند
گفت : اری
امام :انها مارا دوست دارند و ماهم انها رو دوست داریم  . ولی بدان من چیز هایی میدانم که تو نمیدانی و خدا چیز هایی میداند که من نمیدانم 
حال با این شرایط من باید از تو و خدا از من بیزار باشد  ایا اینگونه ست ؟؟؟؟؟؟؟

فرد جوابی نداشت .
امام درادامه فرمودند : بدان که خداوند برای هرکس استعداد و شرح صدری قرار داده ست و به همان اندازه هم از ان فرد  و امکاناتش  بازدهی میخواهد.

این  کلام خیلی تکان دهنده ست  و بیشترین  تکان را هم به افرادی میدهد که  انگشت اصلاح  را به طرف همه میگیرند جز خود
نمیداند که شاید ان با شرایط و امکانات  خدا از ان همان مقدار عمل را میخواهد  نه بیشتر را .

از مقدار استعدا د و طاقت هر کس نباید  بیشتر توقع داشت .

البته بگم که این روایت نقل به مضمون بود نه  صریح.